GRZYBONALIA – jakie jeszcze atrakcje na festynie ? (cz.II)

Nazywam się Jarek Stachowiak (47 lat) i od ponad 3 lat walczę o sprawność, o własny oddech. Zachorowałem podczas pandemii i nie zostałem odpowiednio szybko zdiagnozowany. Samoistny krwiak kanału szyjnego zdążył uszkodzić mój rdzeń kręgowy i spowodował czterokończynowy paraliż i brak możliwości samodzielnego oddychania. Po operacji odbarczającej rdzeń, podczas hospitalizacji przeszedłem również bardzo poważnie Covid. Wygrałem te dwie walki i teraz toczę kolejną. Na początku mój stan był bardzo poważny – nie mogłem jeść, mówić, nie miałem żadnego czucia, moje ciało było całkowicie wiotkie, nie miałem nad nim żadnej kontroli. Dziś mogę powiedzieć, że rehabilitacja jest dla mnie lekiem, dzięki któremu mogę żyć i mam szansę na sprawność. To bardzo długi, wymagający proces, który co prawda bardzo powoli, ale przynosi zamierzone efekty. To stopniowe przywracanie sprawności, ćwiczenia ruchowe, praca nad mięśniami, stabilizacją ciała, ćwiczenia oddechowe, czuciowe i wiele innych.

Czuję i widzę znaczną poprawę – zostały odbudowane mięśnie, ruszam głową, dzięki usztywnieniu mięśni tułowia i barków, jestem w stanie utrzymać jakiś czas pozycję, przyzwyczajam organizm do oddychania bez respiratora, ponieważ została uruchomiona przepona, odzyskuję czucie głębokie, pojawił się odruch kolanowy, podczas ćwiczeń rehabilitacyjnych moje ciało reaguje na zadawane mi polecenia ruchowe. Poza tym brak specjalistycznej rehabilitacji u takiej osoby jak ja spowodowałby zanik mięśni, przykurcze dłoni, spastykę mięśni, czyli rzucanie ciałem, powolny zanik funkcjonowania organizmu… Dlatego rehabilitacja jest dla mnie taka ważna.

Dziękuję Zarządowi Osiedla Grzybowego z jego Przewodniczącym Jarosławem Dudkiewiczem i Radzie Sołeckiej Jelonka z Sołtysem Andrzejem Bartkowiakiem za podjęcie inicjatywy w ramach czerwcowego festynu – Grzybonalia i organizacji zbiórki na moją rehabilitację. Jestem ogromnie wdzięczny.

Moją pasją od najmłodszych lat była motoryzacja, czym zajmowałem się także zawodowo. Zawsze lubiłem spacery po lesie i zbieranie grzybów. Wierzę, że dzięki rehabilitacji będę jeszcze mógł biegać po lesie jak jelonek. Moje motto to: Nigdy nie należy się poddawać! Trzeba walczyć.